اصطلاح "فلز سیلیکون" برای توصیف آلیاژهای حاوی سیلیکون به عنوان عنصر آلیاژی اصلی استفاده می شود که اغلب در ریخته گری استفاده می شود. افزودن سیلیکون به این آلیاژها باعث بهبود سیالیت، مقاومت در برابر ترک داغ و قابلیت آب بندی می شود. برای افزایش استحکام مواد در عملیات حرارتی عناصر دیگری مانند مس و منیزیم به آن اضافه می شود.
نقش فلز سیلیکون در تولید فولاد چند وجهی است.
الف) یکی از عملکردهای کلیدی آن اکسید زدایی - است. سیلیکون یک اکسید کننده قوی است که می تواند به طور موثر با اکسیژن در فولاد مذاب ترکیب شود و سرباره SiO2 را تشکیل دهد و در نتیجه محتوای اکسیژن فولاد را کاهش دهد.
ب) افزایش نقطه ذوب: افزودن فلز سیلیکون می تواند منجر به افزایش جزئی در نقطه ذوب فولاد شود که در برخی از کاربردهای دمای بالا مفید است.
ج) ارتقاء گرافیت شدن: در چدن، وجود فلز سیلیکون می تواند باعث تشکیل گرافیت شود و بر ساختار و خواص چدن تأثیر بگذارد.