فروآلیاژها معمولاً به عنوان موارد زیر استفاده می شوند: اکسید زدا: اکسیژن را از فولاد مذاب در طول فولادسازی حذف می کند. برخی از فروآلیاژها همچنین می توانند ناخالصی های دیگر فولاد مانند گوگرد و نیتروژن را حذف کنند. افزودنی های آلیاژی: عناصر آلیاژی به فولاد اضافه می شوند تا ویژگی های فولاد را مطابق با الزامات ترکیب گرید فولاد بهبود بخشند. تلقیح: قبل از ریخته گری به آهن مذاب اضافه می شود تا ساختار کریستالی ریخته گری را بهبود بخشد.
پرکاربردترین مواد اکسید کننده در فولادسازی منگنز با سیلیکون، فرومنگنز و فروسیلیس است. اکسید زداهای قوی آلومینیوم (آلومینیوم-آهن)، سیلیکون-کلسیم، سیلیکون-زیرکونیوم و غیره هستند (به واکنش اکسیدزدایی فولاد مراجعه کنید). معمولاً از فرومنگنز، فروکروم، فروسیلیس، فروونگستن، فرومولیبدن، فروونادیم، فروتیتانیوم، فرونیکل، آهن نیوبیم (تانتالوم)، آلیاژ آهن خاکی کمیاب، فروبور، فرو فسفر و غیره به عنوان افزودنی به آلیاژها استفاده می شود. فروآلیاژهای مختلف نیز بسته به محتوای عناصر آلیاژی یا کربن متناسب با نیاز تولید فولاد به گریدهای زیادی تقسیم می شوند و محتوای ناخالصی ها به شدت محدود است. فروآلیاژهای حاوی دو یا چند عنصر آلیاژی فروآلیاژهای مرکب نامیده می شوند. هنگام استفاده از این نوع فروآلیاژها، می توان به طور همزمان عناصر اکسید زدا یا آلیاژی را اضافه کرد که تأثیر مفیدی بر فرآیند ذوب فولاد دارد و امکان استفاده جامع و اقتصادی از منابع سنگ معدن موجود را فراهم می کند. معمولاً استفاده می شود: سیلیکون منگنز، سیلیکون کلسیم، سیلیکون زیرکونیوم، سیلیکون{12}}آلومینیوم منگنز، سیلیکون-منگنز کلسیم، آهن سیلیکون خاکی کمیاب و غیره.
افزودنی های فلزی خالص برای فولادسازی شامل آلومینیوم، تیتانیوم، نیکل، فلز سیلیکون، فلز منگنز، فلز کروم و غیره است. برخی از اکسیدهای به راحتی کاهش یافته مانند MoO و NiO نیز برای جایگزینی فروآلیاژها استفاده می شوند. علاوه بر این، فروآلیاژهای نیترید شده، مانند فروکروم نیترید شده و فرومنگنز، و همچنین فروآلیاژهای گرم شده مخلوط با عوامل گرمایشی وجود دارد.